غلامحسین ابراهیمی دینانی، استاد فلسفه: امام(ره)؛ شاعری که در نهان شعر گفتن را دوست می‌داشت
تاریخ انتشار: ۱۳ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۹۱۸۱۱
همشهری آنلاین- فرشاد شیرزادی: سخت است اعتماد غلامحسین ابراهیمی دینانی را به خودت جلب کنی. به کمتر خبرنگاری توجه عمیق دارد اما وقتی به قلبش راه باز کنی، مانند اغلب فیلسوفان جهان دیده و جهان خوانده -از خلال مطالعه همه روزه کتاب- قلب سرشار از محبتش را به رویت باز می‌کند. با او که در مسجد سلماسی به همراه ۴۰۰ تن دیگر شاگرد امام(ره) بوده گفت‌وگو کرده‌ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گفت‌وگوی ما را با غلامحسین ابراهیمی دینانی بخوانید:
می‌دانم که درس طلبگی خوانده‌اید. آیا از دیگر سو در جایگاه یک فیلسوف آثار امام خمینی(ره) را خوانده‌اید؟
دیوان امام(ره) را بله اما همه آثار امام خمینی(ره) را به شکل کامل نخوانده‌ام اما پیش از انقلاب به همراه ۴۰۰ طلبه دیگر در مسجد سلماسی شاگرد امام(ره) بودم. جزو ۴۰۰ طلبه‌ای بودم که در یک کلاس شاگرد امام(ره) بودیم.
تجربه دیدار امام(ره) را در زمان حیات ایشان چگونه بود؟ ایشان در آن دوره با چه کسانی حشر و نشر داشتند؟ کدام درس را با امام خمینی(ره) می‌گذراندید؟
همین‌قدر می‌توانم بگویم که به مدت ۱۱ سال شاگرد امام(ره) بودم. در واقع با آقای هاشمی رفسنجانی، آیت‌الله مهدوی کنی و آیت‌الله جنتی هم دوره بودیم.
سن شما که از آنها کمتر است. چگونه در یک کلاس بودید؟
در درس خارج طلبه‌ها با تفاوت ۱۰ سال و ۲۰ سال هم کنار هم می‌نشینند. من با این آیت‌الله‌ها هم سن نبودم و صرفاً هم دوره آنها محسوب می‌شوم.
امام خمینی(ره) چند شاگرد داشتند؟
عالم بزرگی مانند حضرت امام(ره) فقط یک شاگرد نداشتند. خوشبختانه تنها عالمی که بیش از هر عالم دیگری شاگرد دارد امام خمینی(ره) است. یعنی از آیت‌الله جنتی و جزعلی گرفته تا هاشمی رفسنجانی و حتی رهبر معظم انقلاب هم شاگرد امام(ره) بودند. البته برای صحبت کردن درباره فلسفه شعرهای امام(ره) بهتر است پیش از هر کس نظرات آیت‌الله جوادی آملی را شنید یا به آثاری که از آیت‌الله مصباح یزدی به جای مانده مراجعه کرد.
وضع آن روزگار امام(ره) را با طلبه‌های امروز چگونه می‌توان مقایسه کرد؟
به هر حال زاویه دید به طلبه‌ها تنگ‌تر و محدودتر بود. برخی از طلبه‌های امروز حتی زبان انگلیسی هم می‌دانند و با رایانه کار می‌کنند و از اینترنت استفاده می‌کند و با زمان ما پیرمردها تفاوت دارند. طلبه‌های امروز به اصطلاح آپ‌تودیت هستند. اما طلبه‌های عصر ما کاری به دنیا و عالم نداشتند و بیشتر در کار خودشان غرق بودند. این دو زمانه با هم کاملاً فرق دارد. در درس خارج با تفاوت ۵۰ سال هم می‌شود طلبه‌ها کنار هم بنشینند اما درس سطح خیر.
در درس خارج که شما حضور داشتید از چه طیف سنی شاگردان امام(ره) حضور داشتند؟
در درس خارج ممکن است جوانی ۲۰ ساله در کنار پیرمردی ۸۰ ساله بنشیند و در این کار مانعی وجود ندارد. البته من با هم دوره‌های خودم چنین اختلاف سنی‌ای نداشتم اما به این دلیل گفتم تا از نام بردن هم‌دوره‌هایم تعجب نکنید. بسیاری از امامان جمعه نیز شاگرد امام(ره) بودند.
شما به همراه آن ۴۰۰ تن، چگونه گرد هم جمع می‌شدید؟ بالاخره ۴۰۰ نفر تعداد کمی نیست.
ما در یک مسجد که ۴۰۰ نفر جا می‌گرفت تا دهنه در روی زمین می‌نشستیم و صندلی هم نداشتیم. در مسجد سلماسی تا درگاه در می‌نشستیم و اگر دیر می‌رفتیم دیگر جایمان نمی‌شد.
اگر دیر می‌رسیدید صدای امام(ره) به گوشتان می‌رسید؟ امام(ره) با میکروفن صحبت می‌کردند؟
از میکروفن خبری نبود. صدای امام(ره) رسا و بلند بود و به گوش همه می‌رسید.
ارتباطان با دیگر علما در همان زمان چگونه بود؟
من سال‌ها نیز شاگرد علامه طباطبایی و شاید از همه هم به او نزدیک‌تر بودم.
آیا کسی در آن دوره از سرودن امام(ره) اطلاع داشت؟ تا جایی که می‌دانم، امام(ره) پس از ارتحال به شاعری شهره یافتند که در نهان شعر گفتن را دوست می‌داشتند.
در زمان امام(ره) نیز همه علما و روحانیان می‌توانستند شعر بگویند. در حال حاضر هم چنین است اما آن زمان اگر می‌فهمیدند که یکی اهل شعر و شاعری است می‌گفتند او درس‌خوان نیست.
چرا؟
پرداختن به شعر در حوزه‌های علمیه چندان رسم نبود و نزد طلبه‌ها، شاعر بودن عنوان خوبی نداشت. اگر بگوییم طلبه‌ها حق نداشتند فیلم ببینند یا داستان بخوانند اشتباه کرده‌ایم. در واقع این کار به نوعی بد بود و بد تلقی می‌شد. آن موقع که ما نزد امام(ره) درس طلبگی می‌خواندیم، اصلاً شعر گفتن رسم نبود و ما هم که خودمان شعر می‌گفتیم از دیگران پنهان می‌کردیم. چون اگر کسی شعر می‌گفت و می‌فهمیدند حتی این تصور را داشتند که او بی‌سواد است. این یک رسم بود اما از طرفی هم نمی‌شد بگوییم هیچکس حق شعر گفتن و شعر خواندن نداشت. به هر حال برخی مانند امام(ره) در نهان شعر گفتن را دوست می‌داشتند.
امام(ره) رمان هم می‌خواندند؟
رمان دستاور جدید در ایران محسوب می‌شود و آن موقع چندان باب نبود. البته خواندن رمان موضوعی غیر از رمان نوشتن است. بنابراین اگر امام(ره) رمان می‌خواندند کسی از این موضوع اطلاع نداشت. حتی اگر طلبه یا استادی شعر خوب هم می‌گفت، همان‌طور که اشاره کردم، دیگران این قضاوت را داشتند که طرف درس‌خوان نیست.
امام(ره) این چند سویگی و چندین ساحتی را چگونه در خود مجموع داشتند؟
در باطن، هر طلبه می‌توانست هر کاری دلش می‌خواهد، انجام دهد. در واقع کسی هم نمی‌خواست میان طلبه‌ها بدنام شود. شاید این چرایی را باید در ندانم‌کاری برخی از طلاب در آن زمان دانست. اما کسی که از شعر خوشش نیاید، در واقع ذوقی ندارد و البته نمی‌توان او را هم متهم به ندانستگی کرد. برخی از اشخاصی که از همان زمان می‌شناختم یک خط شعر هم در عمرشان نخوانده‌اند. حالا شما با این آدم‌ها می‌خواهید چه کار کنید؟ می‌خواهم بگویم برخی‌ها اگر شعری هم در عمرشان خوانده باشند به همین بیت محدود می‌شود که می‌گوید «توانا بود هر که دانا بود/ ز دانش دل پیر برنا بود!»
غلامحسین ابراهیمی دینانی متولد پنجم دی ماه ۱۳۱۳ برابر روستای دینان، از توابع درچه، خمینی شهر اصفهان، فیلسوف ایرانی است. عمده شهرت وی به دلیل پژوهش در حکمت اشراق و سهروردی و احیای آن در سال‌های اخیر است. وی با بررسی تمامی آثار و نوشته‌های شیخ شهاب‌الدین سهروردی تا کنون چندین کتاب مهم در رابطه با فلسفه و افکار این فیلسوف ایرانی به رشته تحریر در آورده است. «معمای زمان و حدوث جهان» یکی از مهم‌ترین آنهاست.
کد خبر 764654 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها شعر و شاعر امام خمینی غلامحسین ابراهیمی دینانیمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: شعر و شاعر امام خمینی غلامحسین ابراهیمی دینانی غلامحسین ابراهیمی دینانی شاگرد امام ره امام خمینی ره درس خارج آیت الله شعر گفتن طلبه ها هم دوره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۹۱۸۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازگشت روباه‌ها به لیگ برتر با شاگرد گواردیولا!
به گزارش "ورزش سه"، لیدز امشب در خانه کویینز پارک رنجرز با نتیجه 4-0 در هم کوبیده شد اما هیچکس به اندازه لستر و هوادارانش از این نتیجه خوشحال نبود. لستر با توجه به باخت لیدز، یک هفته مانده به پایان فصل چمپیونشیپ، صعود خود به لیگ برتر را قطعی کرد.
لستر در حال حاضر یک بازی کمتر از لیدز انجام داده و با نتیجه امشب اختلافش با این تیم 4 امتیازی باقی ماند. به این ترتیب لیدز تا پایان فصل تنها یک بازی دیگر در پیش دارد و حتی در صورت پیروزی نمی‌تواند صدرنشینی را از لستر بگیرد.
لستر اما دو بازی دیگر در پیش دارد و در صورت کسب دو پیروزی می‌تواند به رکورد استثنایی 100 امتیاز در یک فصل برسد.
لستر صعود خود به لیگ برتر در اولین فصل حضور در چمپیونشیپ را تا حد زیادی مدیون انزو مارسکای ایتالیایی است که به عنوان سرمربی تیمی آماده و قبراق ساخته است. او که شاگرد پپ گواردیولا بوده روباه‌ها را به تیمی تبدیل کرده که فوتبالی هجومی و تماشاگرپسند ارائه می‌دهند.
روی کاغذ این احتمال وجود دارد که لستر قهرمان چمپیونشیپ نشود ولی صعودش قطعی است. ایپسویچ با یک بازی کمتر از لستر 89 امتیازی است و در صورت پیروزی در سه بازی باقی‌مانده خود ممکن است از لستر پیشی بگیرد. اما اگر فردا ایپسویچ نتواند حریفش هال‌سیتی را شکست دهد قهرمانی لستر مثل صعودش تضمین خواهد شد.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»